Dat Leed von de Retematäng

Uns Düsseldorf wird överall,
dat is uns ja bekannt,
de Kunst- und ooch de Jartestadt
un Klein-Paris jenannt.

Wat heißt dat denn schon: "Klein-Paris"?
die Kö, die isse so jroß!
Und wer et nachts jot kieke kann,
der sieht: do is jet los!

Paris hat singe Eiffelturm,
wat solle mer mit dem hee?
De alde Schloßturm is doch noch
viel älder als wie's dee!

Refrain:

Mer sind us de Aldestadt,
us de Retematäng!
Mer spresche rischtisch Platt
und loope up de Häng!
Uns Altstadt is bekannt
bis Korschebroich und Norf
Mer bloose jet up Klein-Paris,
mer sind jroß Düsseldorf!

Mer hantet äwe schon jesaht,
dat mir en Kunststadt sind.
Radschlaache is en Kunst -
kann bei uns jedes Kind.

Uns Mütter, die sind elejant,
wat uunsre Papa freut.
Trotz de 40-Stunde-Woch
als widder e neu Kleid.

De Jonges hant e Nietbux an,
de Weiter hanne ne Stääz.
Wenn dat keen Kunst is, ham'mer
alle male nix im Deez.

REFRAIN

Uns Düsseldorf, uns Heimatstadt,
met Halve Hahn und Flöns.
Düsseldorf, du Jartestadt,
du häss ja so viel Jröns!

Und wer emol am Jröne Jung,
ne lecker Weit im Ärm,
et ovends in de Dämm'rung stund,
dem schluch et Herz so wärm!

Im Hofjarte, noch stundenlong
mer soße Hang in Hang,
und schwore ewije Treue ons
im Dunkle op de Bank.

REFRAIN

Hier war es schon etwas schwieriger, mituzuschreiben. Ich habe zwei Versionen gehört, bei einer fehlten die Strophen 4 bis 6. In dieser Version waren Zeile 3 und 4 von Strophe 2 auch anders. Dort wurde gesungen:
En Prachtallee mit Elejanz,
die jibbet eenmal bloß.


Zurueck zur Texteseite

© Michael Lorkowski 02.03.2000
Letzte Änderung am 22.04.04